Het onderwerp van de exterior detail van gisteren verdient een korte introductie. Dit keer geen dikke BMW's of vette sportwagens, maar een bijna 17 jaar oud Alfa'tje station. Op het eerste oog lijkt het vergane glorie en objectief beschouwd klopt dat ook wel een beetje. Deze Italiaanse schone heeft betere tijden gekend. Ooit was ze het mooiste meisje van de klas. Bij haar introductie verdraaide mensen hun nek om haar na te staren.
Nu, 17 jaar later is de glans van haar verschijning ver te zoeken. Gedeukt en bekrast ziet ze uit als een diva die in de goot beland is. Toch houdt iemand van haar.
De eigenaar van dit dappere beestje is naast autoliefhebber ook student. Anderhalf jaar geleden kon hij het niet meer aan om Koos autoloos te zijn. Er moest een "studentenhok" komen, maar liefst wel een waar je liefhebbershart ook nog een beetje van gaat kloppen. Op dat moment reden een andere vriend (tevens begenadigd monteur) en ikzelf beide, naar volle tevredenheid, een 156 Sportwagon. Daar kwam bij dat je die dingen voor weinig kunt kopen. Er moest ook zo'n ding komen, maar de 1500 of 2000 euro die die van ons gekost hadden was eigenlijk nog te veel om van stufi en vakkenvullen te bekostigen.
Na flink wat zoeken werd de "mos zilveren" gevonden. De eigenaar bood hem voor bijna niks aan omdat er op vrijwel elk plaatdeel wel wat schade zat, de apk verlopen was en hij wat nieuws had.
Samen gaan kijken en eigenlijk best positief verrast. Akkoord, mooi was ze niet, maar de structurele problemen die een 156je kunnen vellen (roest, roest, roest) waren nergen te bekennen. Ik ontdekte tevens nieuwe draagarmen in het onderstel (het andere zwakke punt van een 156) en een blokje wat meteen aansprong en best gezond klonk. Met de belofte dat we haar niet zouden slopen voor onderdelen mocht ze weg voor het schamele bedrag van 350 euro. Een deal was dus snel gesloten.
Samen met haar zusjes reed ze naar huis. Onderweg zonder opmerkingen een verse apk gescoord.
Links de zwarte van vriend en monteur W, de verlaagde zilveren op 18 inch in het midden van mij en de nieuwe aanwinst van vriend G rechts.
Vriend W voorzag kort na aanschaf de Sportwagon van een verse distributie, waterpomp en nog wat onderhoud. Inmiddels zijn we anderhalf jaar, nog een vlekkeloze apk en 20.000 probleemloze kilometers verder.
Na lang zoeken een sloper gevonden in de zelfde (tamelijk zeldzame) kleur. Daarvan voor een paar tientjes alle delen gestript die serieus beschadigd waren.
Dit was voor mij dan ook het moment om mijn bijdrage te leveren en de auto optisch te belonen voor haar trouwe diensten. Op het eerste gezicht lijkt het allemaal zo erg niet:
Nadere beschouwing brengt echter toch wel heel wat dingetjes aan het licht. Heel veel geisoleerde krassen en een matte dakspoiler:
Een algemeen zwaar bekraste en wat mat geslagen lak:
Een behoorlijke schade linksvoor.
En overal waar licht op de lak valt een gigantische hoeveelheid swirls, veegsporen en andere imperfecties:
Een 100% correctie kun je dus heel snel vergeten. Ook 90 of zelfs 80% correctie zul je hier niet op behalen. Van de andere kant is wel alles wat er wel uit gaat pure winst en al die lichtere defecten kunnen eruit, waardoor wel de glans er terug in komt. Dat werd dan ook het doel voor vandaag.
Uiteraard begonnen met een wasbeurtje. Opzich was de auto niet eens heel vies. Wel kwam veel rotzooi tussen de raam- en deurrubbers uit. Deze schoongemaakt met een detail borsteltje en wat PB APC-D 1:10.
Vervolgens de hele auto gewassen met Dodo Juice Born to be Mild.
De auto niet gedroogd na het wassen, maar in plaats daarvan ingespoten met Dodo Juice Born Slippy en de Monello Dolce Verde klei tevoorschijn gehaald. Dat bleek geen overbodige luxe:
Vervolgens de auto naar binnen gerold en "156" en "1.8 T.Spark" van de klep gefohnd. Enerzijds om het polijsten makkelijker te maken, anderzijds omdat het gewoon net wat strakker staat.
Meteen ook even een vers Alfa Romeo logo achterop geplakt.
De koplampen konden ook wat aandacht gebruiken. Deze even licht opgeschuurd en vervolgens gepolijst en aan het einde voorzien van een laagje PB EX-P Sealant.
Vervolgens aan de lak begonnen. Ik heb geloof ik meer Alfa's gepolijst dan welke andere auto ook. Stiekem was ik er dus al vanuit gegaan dat de lak boter zou zijn, want Alfa Romeo lak is altijd hartstikke zacht. Helaas bij deze dus niet... Het was nog geen Duits beton, maar zeker niet zo zacht als je normaal tegenkomt op een Italiaan of Japanner.
Dat betekende niet alleen dat ik wat grover geschut nodig zou hebben, maar vooral ook dat het nog wel eens hard werken kon gaan worden om zoveel defecten verwijderd te krijgen. Rupes Blauw met Meguiar's M101 bleek nog te licht. Uiteindelijk uitgekomen op een dunne wolpad voor op de Rupes 15 en Meg's M105. Zelfs met deze combinatie had ik nog een paar hits per paneel nodig om echt lekker te corrigeren. Daarmee ging uiteindelijk wel echt heel veel eruit.
Vergelijk dit bijvoorbeeld maar eens met de situatie bij aanvang:
Voor de afwerking gekozen voor mijn favoriete combinatie: Nanolex Thin Blue en Meg's M205. Tevens een mooie gelegenheid om de nieuwe 3" versie van de Nanolex Pads te testen op de Rupes 75. Ik was al lange tijd enorm fan van deze dunne pads voor de Rupes 15 (5 inch) omdat ze ontzettend lekker lopen en omdat ze een hele mooie afwerking achterlaten. De 3" versie doet dit niet anders en loopt misschien nog wel lekkerder. Toppertje dus!
Om echt even een lekker wow-effect te krijgen gekozen om af te werken met Waxaddict Candygloss. Zoals op onderstaande foto te zien was de lak echt tig keer beter dan bij aanvang. Toch was, zoals verwacht, niet alles eruit. De showwax van Waxaddict helpt dan om deze achtergebleven defecten wat te maskeren en geeft gewoon een ongeloofelijk lekkere wetlook.
Na een serieus lange dag aan de Alfa gewerkt te hebben bracht dit het volgende resultaat. Helaas geen fancy fotoshoot, maar gewoon wat foto's in de garage. Toen we klaar waren was het 00:30u, dus ruimschoots donker...
Al met al was het best een serieuze klus om deze Italiaanse dame strak te trekken, maar het was de moeite zeker waard. Niet alleen ziet de auto er inmiddels niet meer uit als een goedkoop barrel en heeft ze wat van haar oorspronkelijke schoonheid teruggekregen, de eigenaar is er echt ontzettend blij mee. Dat is natuurlijk toch een beetje waar het om te doen was...
Nu, 17 jaar later is de glans van haar verschijning ver te zoeken. Gedeukt en bekrast ziet ze uit als een diva die in de goot beland is. Toch houdt iemand van haar.
De eigenaar van dit dappere beestje is naast autoliefhebber ook student. Anderhalf jaar geleden kon hij het niet meer aan om Koos autoloos te zijn. Er moest een "studentenhok" komen, maar liefst wel een waar je liefhebbershart ook nog een beetje van gaat kloppen. Op dat moment reden een andere vriend (tevens begenadigd monteur) en ikzelf beide, naar volle tevredenheid, een 156 Sportwagon. Daar kwam bij dat je die dingen voor weinig kunt kopen. Er moest ook zo'n ding komen, maar de 1500 of 2000 euro die die van ons gekost hadden was eigenlijk nog te veel om van stufi en vakkenvullen te bekostigen.
Na flink wat zoeken werd de "mos zilveren" gevonden. De eigenaar bood hem voor bijna niks aan omdat er op vrijwel elk plaatdeel wel wat schade zat, de apk verlopen was en hij wat nieuws had.
Samen gaan kijken en eigenlijk best positief verrast. Akkoord, mooi was ze niet, maar de structurele problemen die een 156je kunnen vellen (roest, roest, roest) waren nergen te bekennen. Ik ontdekte tevens nieuwe draagarmen in het onderstel (het andere zwakke punt van een 156) en een blokje wat meteen aansprong en best gezond klonk. Met de belofte dat we haar niet zouden slopen voor onderdelen mocht ze weg voor het schamele bedrag van 350 euro. Een deal was dus snel gesloten.
Samen met haar zusjes reed ze naar huis. Onderweg zonder opmerkingen een verse apk gescoord.
Links de zwarte van vriend en monteur W, de verlaagde zilveren op 18 inch in het midden van mij en de nieuwe aanwinst van vriend G rechts.
Vriend W voorzag kort na aanschaf de Sportwagon van een verse distributie, waterpomp en nog wat onderhoud. Inmiddels zijn we anderhalf jaar, nog een vlekkeloze apk en 20.000 probleemloze kilometers verder.
Na lang zoeken een sloper gevonden in de zelfde (tamelijk zeldzame) kleur. Daarvan voor een paar tientjes alle delen gestript die serieus beschadigd waren.
Dit was voor mij dan ook het moment om mijn bijdrage te leveren en de auto optisch te belonen voor haar trouwe diensten. Op het eerste gezicht lijkt het allemaal zo erg niet:
Nadere beschouwing brengt echter toch wel heel wat dingetjes aan het licht. Heel veel geisoleerde krassen en een matte dakspoiler:
Een algemeen zwaar bekraste en wat mat geslagen lak:
Een behoorlijke schade linksvoor.
En overal waar licht op de lak valt een gigantische hoeveelheid swirls, veegsporen en andere imperfecties:
Een 100% correctie kun je dus heel snel vergeten. Ook 90 of zelfs 80% correctie zul je hier niet op behalen. Van de andere kant is wel alles wat er wel uit gaat pure winst en al die lichtere defecten kunnen eruit, waardoor wel de glans er terug in komt. Dat werd dan ook het doel voor vandaag.
Uiteraard begonnen met een wasbeurtje. Opzich was de auto niet eens heel vies. Wel kwam veel rotzooi tussen de raam- en deurrubbers uit. Deze schoongemaakt met een detail borsteltje en wat PB APC-D 1:10.
Vervolgens de hele auto gewassen met Dodo Juice Born to be Mild.
De auto niet gedroogd na het wassen, maar in plaats daarvan ingespoten met Dodo Juice Born Slippy en de Monello Dolce Verde klei tevoorschijn gehaald. Dat bleek geen overbodige luxe:
Vervolgens de auto naar binnen gerold en "156" en "1.8 T.Spark" van de klep gefohnd. Enerzijds om het polijsten makkelijker te maken, anderzijds omdat het gewoon net wat strakker staat.
Meteen ook even een vers Alfa Romeo logo achterop geplakt.
De koplampen konden ook wat aandacht gebruiken. Deze even licht opgeschuurd en vervolgens gepolijst en aan het einde voorzien van een laagje PB EX-P Sealant.
Vervolgens aan de lak begonnen. Ik heb geloof ik meer Alfa's gepolijst dan welke andere auto ook. Stiekem was ik er dus al vanuit gegaan dat de lak boter zou zijn, want Alfa Romeo lak is altijd hartstikke zacht. Helaas bij deze dus niet... Het was nog geen Duits beton, maar zeker niet zo zacht als je normaal tegenkomt op een Italiaan of Japanner.
Dat betekende niet alleen dat ik wat grover geschut nodig zou hebben, maar vooral ook dat het nog wel eens hard werken kon gaan worden om zoveel defecten verwijderd te krijgen. Rupes Blauw met Meguiar's M101 bleek nog te licht. Uiteindelijk uitgekomen op een dunne wolpad voor op de Rupes 15 en Meg's M105. Zelfs met deze combinatie had ik nog een paar hits per paneel nodig om echt lekker te corrigeren. Daarmee ging uiteindelijk wel echt heel veel eruit.
Vergelijk dit bijvoorbeeld maar eens met de situatie bij aanvang:
Voor de afwerking gekozen voor mijn favoriete combinatie: Nanolex Thin Blue en Meg's M205. Tevens een mooie gelegenheid om de nieuwe 3" versie van de Nanolex Pads te testen op de Rupes 75. Ik was al lange tijd enorm fan van deze dunne pads voor de Rupes 15 (5 inch) omdat ze ontzettend lekker lopen en omdat ze een hele mooie afwerking achterlaten. De 3" versie doet dit niet anders en loopt misschien nog wel lekkerder. Toppertje dus!
Om echt even een lekker wow-effect te krijgen gekozen om af te werken met Waxaddict Candygloss. Zoals op onderstaande foto te zien was de lak echt tig keer beter dan bij aanvang. Toch was, zoals verwacht, niet alles eruit. De showwax van Waxaddict helpt dan om deze achtergebleven defecten wat te maskeren en geeft gewoon een ongeloofelijk lekkere wetlook.
Na een serieus lange dag aan de Alfa gewerkt te hebben bracht dit het volgende resultaat. Helaas geen fancy fotoshoot, maar gewoon wat foto's in de garage. Toen we klaar waren was het 00:30u, dus ruimschoots donker...
Al met al was het best een serieuze klus om deze Italiaanse dame strak te trekken, maar het was de moeite zeker waard. Niet alleen ziet de auto er inmiddels niet meer uit als een goedkoop barrel en heeft ze wat van haar oorspronkelijke schoonheid teruggekregen, de eigenaar is er echt ontzettend blij mee. Dat is natuurlijk toch een beetje waar het om te doen was...
Laatst bewerkt:
