---Jong geleerd, is…---
Vrijdag 22 oktober, de dag begint zoals gewoonlijk weer is veels te vroeg (07.00 uur). En ja ik weet het, er zijn hordes mensen die iedere dag uren vroeger uit de veren moeten klimmen, maar ik ben geen ochtend mens, en ik zal het ook nooit worden ook. Iedere keer is het weer een straf en een strijd om het warme dekentje van je af te werpen, vrouwlief een knuffel te geven en gedag te zeggen, en jezelf naar de badkamer te slepen.
Hangend onder een warme straal water kijk ik is naar de tegeltjes aan de muur. Wat een fenomenale beading en sheeting geeft die Insulator wax toch… Op het douche raam is het niet veel anders. De Rain X doet goed z’n werk, en laat het glaswerk na de persoonlijke foamsessie streeploos achter.
“Is het buiten het detailwerk om toch nog nuttig met al die spullen” mompel ik in mezelf…
Voorzichtig aan begin ik wakker te worden, trillend van de kou, en een tekort aan cafeïne + nicotine trek ik de werkkleding aan en stap de trap af naar beneden. Een bakkie cappuccino is gauw gezet, en niet veel later sta ik buiten met in de ene hand een bakkie, in de andere een peukie. 2 deuren verderop speelt zich tegelijkertijd exact hetzelfde ritueel af. We ontmoeten elkaar halverwege, en een vluchtige “mogge” is het startschot van een lange dag. De auto wordt ingepakt, en met een fiere zwaai draaien we de straat uit.
Eenmaal onderweg kijken we elkaar grijnzend aan:
zoooo….. we zijn wakker, we hebben het weer gered, en we gaan er tegenaan! Hell yeah!
De rit naar de locatie verloopt voorspoedig, geen gek*t en geklooi met files gelukkig, dus we tuffen rustig aan verder. Ik kan inmiddels al wat plaatjes laten zien waar het straks allemaal goed voor is.
Onderstaande pics tonen een (nu nog) lege showroom die straks vol moet staan met allerlei 4 wielers. Duits, Italiaans, Frans of oer Hollands, klassiek of erg modern, het maakt allemaal niet uit, er is van alles en nog wat aanwezig.
Om de collectie er straks allemaal mooi en shiney uit te laten zien, ondergaat iedere auto een detailsessie. Verwacht niet dat alles een full detail krijgt, want op sommige voertuigen is dat onredelijk. Krakelee in de lak is bijvoorbeeld iets waar je erg weinig aan kan doen behalve spuitwerk.
Zodoende wordt er dus in overleg met de opdrachtgever bepaald wat er met iedere auto afzonderlijk gaat gebeuren. De aftrap van deze superklus werd 2 weken geleden gemaakt met de full detail aan de Ferrari 550 Maranello en vorige week mocht een klassieke Mercedes 280SL ‘Pagode’ eenzelfde behandeling ondergaan:
Voor vandaag stonden er 5 Quickdetails en een interieur op het lijstje. Overwegend Duitse modellen (250, 380SL, 500SEC, 500SL) maar een uitstapje naar wat nostalgie in de vorm van een Triumph Spitfire en het interieur van de Delorean DMC-12 maakte het voor de afwisseling erg aangenaam.
Om jullie niet te vervelen met 200 foto’s en bijbehorende tekst van soortgelijke werkzaamheden, hebben we besloten om alleen de Quickdetail van de 380SL en de werkzaamheden aan het interieur van de Delorean vandaag in beeld te brengen.
Het begin werd echter gemaakt met de Mercedes 500SEC. Toch even een paar plaatjes voor het idee van omvang van dit slagschip. Vandaag de dag zou bijna niemand meer warm of koud worden van een apparaat als deze maar in de jaren ’80 was dit natuurlijk een rijdend hotel op wielen. Met een prijskaartje destijds van een kleine Fl. 200.000,- gulden was deze S-klasse de voorloper van de hedendaagse modellen, en dat zie en voel je aan alles wat de 500SEC in die tijd al te bieden had. Pure luxe, alles elektrisch wat ook maar elektrisch kon zijn, en een astronomisch groot motorblok, met een dito astronomisch verbruik. Je moet er niet aan denken om vandaag de dag met deze rijdende tank dagelijks de boodschapjes te doen voor moeders, want daar loop je letterlijk en figuurlijk op leeg met een tankinhoud van ca. 100 liter 8-())
Afijn, de Quickdetail zorgde ervoor dat deze “uber-S” vol glans en glorie de showroom in mocht:
Na gezamenlijk aan de 500SEC gewerkt te hebben, hadden we het plan gemaakt dat Vinz het interieur van de Delorean zou aanpakken en ondergetekende met de 380SL van start zou gaan.
In een later stadium zal het exterieur van de DMC nog moeten gebeuren, maar daar wilde ik het zekere voor het onzekere weten, dus met wat advies en tips van een aantal hier ben ik inmiddels een stuk rijker van geest over het plan van aanpak voor dit RVS koestwerk.
Zo gezegd, zo gedaan. Om wellicht in ‘de mood’ te komen voor hetgeen wat “Delorean” heet, en deze auto toch wel het boegbeeld is van de film Back 2 the Future, mag je hier klikken op een bijpassend muziekje tijdens het lezen/foto’s kijken:
Het interieur was dramatisch! En dan zeggen we het erg netjes. De DMC-12 heeft kennelijk weet ik hoeveel jaar in een schuur gestaan die niet al te best was geventileerd. Het complete interieur was verspocht en beschimmeld, de geur die in de auto hing was misschien vergelijkbaar met het angstzweet van Marty McFly.
Het instrumentarium bestond helaas niet uit een aantal spacey knopjes en metertjes, maar was wel dusdanig vettig en versmeerd dat ook hier genoeg aan te verbeteren viel.
De eerste aanblikken:
Een uithaal met een microfiberdoek over het besmeurde leder nadat deze een tiental seconden met wat APC Plus (ratio 1:10) had liggen soppen bracht een hoopvol beeld op de gevoelige plaat/chip:
Datzelfde maar is bekeken toen de helft was gedaan leverde een overtuigd resultaat op:
Vervolgens heeft Vinz beide stoelen zo schoongemaakt, om tenslotte is te kijken hoe het uiteindelijk gaat worden als het oppervlak van de zitting in de Wolfgang wordt gezet met Leather Care Conditioner:
Ook op de rugleuning en de hoofdsteun is een goed verschil waarneembaar tussen het geconditioneerde deel en het deel wat alleen met APC Plus is schoongemaakt.
Toen de zetels schoon en fris waren kon de rest van het interieur worden schoongepulkt. Overigens erg tevreden met de nieuwe werkbroeken die een legio mogelijkheden bieden voor je detailattributen, stokjes, doekjes, xenonlampjes, etc etc. Ik denk dat dit een leuke aanvulling kan zijn voor de Carclean webshop
Daar waar mogelijk werden de bedieningsknoppen in de Delorean verwijderd, zodat er grondig kon worden schoongemaakt. Gebruik van eigen extra hulpmiddelen is soms een zeer welkome aanvulling
Stoffen bekleding en vloermatten werden gezogen/gereinigd met de Extractor, en de ramen werden voor de volledig binnen en buitenzijde schoongemaakt met wat Glass Cleaner Concentrate van Meguiar’s.
Tenslotte kregen de kunstofdelen een fijn laagje Natural Look van de Poorboy’s familie.
Wat een heerlijke looks geeft dat toch. De geur die daarbij vrijkomt, vermengd zich voorzicht met de vrij neutrale geur van de Leather Care Conditioner. Het bekende “nieuwe-auto-gevoel” begon zich sterk te ontwikkelen
Het interieur zag er vervolgens als nieuw uit:
Mocht je inmiddels al toe zijn aan een nieuw begeleidend deuntje, klik dan hier:
Aan de ander kant van de werkplaats werd tegelijkertijd de 380SL geprepareerd.
Believe it or not maar de eerste aanblik bij deze “vintage SL” was alles behalve bedroefend.
De lak was echt in superieure staat. Nergens ook maar 1 swirl of krasje c.q. lichte plek te ontdekken. Ok ok ok, hij voelde stroef aan en er zat natuurlijk best wat stof en een aantal prutjes op de lak, en hier en daar wat watervlekken/kalkvlekken, maar dat mocht de pret toch echt niet drukken.
Het interieur, rood leder met hier en daar wat chroomaccenten, zag er op het oog verzorgd uit, maar kon wel een opfrisser gebruiken. Het in grote getallen aanwezige chroomwerk aan het exterieur was matig tot slecht te noemen. Verweerd, geoxideerd, en dof uitgeslagen. Afijn, de eerste plaatjes bij het praatje:
Het plan van aanpak voor een goede Quickdetail is natuurlijk een schone ondergrond. Hiervoor is een rondje met de Spray & Wipe, gevolgd door een flinke kleisessie voor deze 380SL naar onze mening voldoende. De lak is hierna toegankelijk voor bijvoorbeeld een sealant/wax en kan daar waar nodig nog wat ‘pufjes’ Instant Detailer Spritz krijgen uit de Wolfgang reeks.
Eerst maar is een ronde Spray & Wipe:
De kleisessie werd gehouden met de milde Meguiar’s Proffesional Detailing Clay bijgestaan door de altijd goed ruikende en favoriete Last Touch lubricant, mengverhouing 1:1.
De lak die in eerste instantie stroef aanvoelde werd spiegelglad. Logischerwijze zat er dan ook een redelijke vervuiling in de klei. Bij het opnieuw opspuiten van de Last Touch op de schone lak was vervolgens gelijk een aardige beading en mooie sheeting te zien. Je weet dan gewoon gelijk dat je goed zit
Een veel voorkomend probleem waar we allemaal wel is tegenaan lopen is het vuil en de funzigheid rondom of in de logo’s, type plaatjes, emblemen etc etc. Een soms handig toepasbaar foefje hiervoor is het gebruik van de klei. Druk deze stevig langs of op het betreffende plaatje/embleem en beweeg voorzichtig de klei heen en weer. Grote kans dat het vuil zich afzet van de lak en wordt overgenomen in de klei. Resultaat is een fris ogend embleem:
Na het kleien nog 1x voor alle zekerheid een rondje met de Fenix TK11 en de Brinkmann om de auto gewandeld. Zoals je ziet, geen swirls, en een mooie loepzuivere reflectie in de priemende ‘ogen’ van de Brinkmann;
Tijd voor de Wolfgang Deep Gloss Paint Sealant. Over de top getilt of niet, het blijft een heerlijke sealant in gebruik. Enorm duurzaam, en easy-on-easy-off. Ik heb het volgens mij al wel is vaker gezegd, maar de te truc van het aanbrengen van de DGPS zit ‘m in de hoeveelheid product. Juist als je op het punt zit dat je je afvraagt van “zit er wel wat op of zal ik er nog wat extra’s op doen”, zit je goed. Als je in het ligt kijkt moet je de sealant eigenlijk net kunnen zien zitten. Niet te dun, maar zeker niet te dik.
Het plan was om de DGPS deze keer een aantal uur te laten liggen voor wat ie waard was. Ik ben gauw geneigd om ‘m binnen 2 uur eraf te vegen, maar gezien de overige werkzaamheden elders op de dag kon dit ruimschoots blijven liggen.
In de mean time verder gegaan met het chroomwerk. Zoals gezegd was het er matig tot slecht aan toe. Exterieur en interieur hadden veel te lijden, zodat de echte glans ver was te zoeken. Wat foto’s gemaakt m.b.v. de Fenix:
Mja, en bij gebrek aan een 50/50 van normaal gesproken het polijstwerk, kan er dan nu 1 worden gemaakt van het chroomwerk. De Meguiar’s All Metal Polysh zorgt voor een schoon en blinkend resultaat:
Hierna werden banden en trims voorzien van de gebruikelijke dressings en conditioners. Het zwarte wolfje Black Diamond en de naamgenoot maar zeker geen familie Black WOW, zorgde ervoor dat alles wat zwart moest zijn ook echt zwart was en bleef. (en nee dit is geen sluikreclame voor dat geile rotbeertje van Robijntje
)Dan nog het interieur. De achterkant van de stoelen zaten wat lichte spochtplekken op. Met een sorrtgelijke behandeling als het interieur van de Delorean, werd ook hier gauw een einde aan gemaakt. De auto werd grondig schoongezogen en gereinigd met de extractor, glaswerk werd vanzelfsprekend streeploos gereinigd met de Glass Cleaner Concentrate, en de schaars aanwezige kunstofdelen kregen de Natural Look kus van Poorboy’s.
Toen in de loop van de dag de schamele restanten van de DGPS eraf werden geveegd, stond daar een schitterende vintage Mercedes 380SL, alsof ie nagelneu uit de showroom was komen fahren. Het verschil zat ‘m echter in het feit dat deze weer de showroom in mocht
De afterpics:
De overige quickdetails aan de Mercedes 250, de 500SL, en de triumph Spitfire houden we jullie bespaard, al waren er achteraf gezien nog wel wat polijstwerkzaamheden aan de 500SL, met een zwaar bekraste motorkap
En dan is het langzaam aan zover dat de eerste auto’s naar binnen kunnen. Natuurlijk staat nog niet alles op de juiste plek, maar dat komt t.z.t. wel. Het is iig een heerlijk gezicht om die blinkende 4-wielers er zo bij te zien staan. Plotseling schiet er ineens ‘een oud plaatje’ door je hoofd, van vroeger toen je nog klein was, en je met papa mee mocht naar de AutoRAI in Amsterdam. Zittend vol trots voor die ene mooie auto, zodat mama en de oma een week later konden zien welke auto hun (klein)zoon later ging kopen. Ik kan je vertellen, het is me in die jaren daarna nog nooit gelukt, maar vooruit….Jong gedaan is oud geleerd zeggen ze toch wel eens? Laten we weer is een poging wagen ,^^
Na ruim 12 uur aan de klus gewerkt te hebben, vonden we het welletjes voor vandaag en sloten de boel af. Weekend vieren, en volgende week maar weer is verder kijken waar we gebleven waren.
Denkend aan de AutoRAI van vroeger, met het idee dat we na afloop aan de overkant van de straat een moddervette bak patat gingen eten, geniet ik weer even na van een drukke maar geslaagde dag. Het is en blijft een monsterklus, maar oh wat zijn we trots als straks de showroom open is en er tientallen auto’s staan te glimmen die door ons ziojn strak gezet. Onze “eigen AutoRAI”.
Ach vooruit, laten we dan ook maar afsluiten met een moddervette bak patat. Of hamburger. Of garnalen. Of McKorket. Of …
Via deze weg wederom bedankt voor het prima werk Vinz!
En jullie CC-ers bedankt voor het lezen! Tot een volgend verslagje.
Gegroet!
P@rick
