Vorige week in een wasbox. Ik reed langzaam vooruit om m’n auto recht te zetten — niks geks, gewoon voorzichtig zoals altijd. Opeens: krák.
De onderzijde van m’n voorbumper raakte een hoge stenen rand, totaal niet zichtbaar vanuit de auto. Geen markering, geen afbakening. En als je auto wat lager ligt, zie je die dingen écht niet.
Gevolg: ongeveer 6 cm schade — wat krassen en een klein gaatje in het kunststof. Geen deuk, geen vervorming, maar zichtbaar genoeg om flink te balen.
Wat het extra zuur maakt: ik heb in al die jaren nog nooit schade gereden. Niet bij iemand anders, niet bij mezelf. Ik ben altijd overdreven voorzichtig.
En alsof dat nog niet frustrerend genoeg was, werd ik ook nog eens aangestaard door personeel alsof ik iets doms had gedaan. Geen hulp, geen reactie — gewoon dat minachtende “eigen schuld”-gezicht.
En ja, alsof dat allemaal nog niet genoeg was: het gebeurde ook nog eens een paar dagen voor m’n verjaardag. Topmoment.
Nu zullen sommige mensen misschien zeggen: “Ach joh, niks ergs, kan gebeuren, stel je niet aan.” Maar dat is het niet. Het gaat mij niet alleen om het krasje.
Het zit dieper — ik ben zo opgevoed dat je zorgzaam omgaat met wat je hebt.
Als kind bewaarde ik zelfs een simpel papiertje met een tekening alsof het goud was. Niet omdat het veel waard was, maar omdat ik geleerd heb om respect te hebben voor je spullen — en al helemaal voor die van anderen.
Dus ja, zoiets raakt me. Niet om het geld, maar om het gevoel.
Mijn vragen:
Thanks alvast voor het meedenken
De onderzijde van m’n voorbumper raakte een hoge stenen rand, totaal niet zichtbaar vanuit de auto. Geen markering, geen afbakening. En als je auto wat lager ligt, zie je die dingen écht niet.
Gevolg: ongeveer 6 cm schade — wat krassen en een klein gaatje in het kunststof. Geen deuk, geen vervorming, maar zichtbaar genoeg om flink te balen.
Wat het extra zuur maakt: ik heb in al die jaren nog nooit schade gereden. Niet bij iemand anders, niet bij mezelf. Ik ben altijd overdreven voorzichtig.
En alsof dat nog niet frustrerend genoeg was, werd ik ook nog eens aangestaard door personeel alsof ik iets doms had gedaan. Geen hulp, geen reactie — gewoon dat minachtende “eigen schuld”-gezicht.
En ja, alsof dat allemaal nog niet genoeg was: het gebeurde ook nog eens een paar dagen voor m’n verjaardag. Topmoment.
Nu zullen sommige mensen misschien zeggen: “Ach joh, niks ergs, kan gebeuren, stel je niet aan.” Maar dat is het niet. Het gaat mij niet alleen om het krasje.
Het zit dieper — ik ben zo opgevoed dat je zorgzaam omgaat met wat je hebt.
Als kind bewaarde ik zelfs een simpel papiertje met een tekening alsof het goud was. Niet omdat het veel waard was, maar omdat ik geleerd heb om respect te hebben voor je spullen — en al helemaal voor die van anderen.
Dus ja, zoiets raakt me. Niet om het geld, maar om het gevoel.
Mijn vragen:
- Is dit soort schade goed te fixen met spotrepair? (kunststof bumper, Pearl Black, onderzijde)
- En kent iemand een goede en betaalbare schadehersteller in Rotterdam die dit eventueel dezelfde dag nog kan doen?
Thanks alvast voor het meedenken
Laatst bewerkt:
