Ik met m'n grote bek.....
Op m'n werk heeft iemand een oude en vale Renault Clio om vanuit Rotterdam naar Noordwijkerhout te komen. Hij wil het dingetje verkopen en ik mompelde dat je zo'n autootje nog heel knap kunt opfrissen.
Lang verhaal kort: afgelopen weekend stond de Clio op mijn vaste schoonmaakplekje. De restanten van de vorige vrijdag waren nog aanwezig. Maar ach, een kniesoor die daar op let, met een beetje door gaan en goed aankleden kom je een heel eind.
Auto van het jaar 2006. En volgens mij was dat ook het laatste jaar dat het autootje schoongemaakt was. Wat een bende zeg!
Zo stond-ie er bij:
Inclusief een deukje in de deur en wat stevige krassen op de wielkastrand aan bestuurderszijde, gevolg van een lichte aanraking met een vrachtwagen op de snelweg.
De wielen waren het eerst aan de beurt. Eerst inweken met een reinigingsmiddel dat ik op werk gebruik voor de ergste vettigheid en daarna inborstelen met diverse kwastjes. 303 Iron Terminator deed niet eens heel veel, Dodo Juice Glue and Tar Remover maakte wel wat los en met een microfiber doekje kon ik de velgen wel wat opknappen. Helemaal schoon kreeg ik ze niet eens binnen de beschikbare tijd. En als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat.
Daarna was het tijd om de details langs te lopen. Normaal doe ik dat als de auto in het schuim zit maar ditmaal deed ik dat er toch aan voorafgaand omdat ik dan beter kon zien waar ik mee bezig was. Grote kwastjes, kleine kwastjes:
Vervolgens werd het koetswerk besprenkeld met een 1:7 APC en bedenkt met een schuimlaagje om een volgende laag vuil los te weken.
Na een bak koffie konden de restanten schuim afgespoten worden en werden de zijkanten bespoten met de Iron Terminator. Weer een stapje verder!
Kleien was niet overbodig: Monello klei met Born Slippy glijmiddel.
Ik vind de handwas wel het prettigste onderdeel van het reinigen van een auto. Poorboys Super Slick & Suds.
En dan is de lak zo optimaal mogelijk gereinigd. Ik had gehoopt onder al dat vuil een redelijk toonbare auto aan te treffen maar dat viel knap tegen. De collega werkte voordat hij bij ons begon bij een transportbedrijf in Rotterdam en de Renault heeft waarschijnlijk het meeste vuil van het botlekgebied wel over zich heen gehad wat resulteerde in kleine ingevreten pitjes aan de passagierskant. Ik kon ze met polijsten niet volledig weg krijgen. Misschien dat het met wetsanden wel zal lukken maar dat paste echt niet in het verhaal van dit weekend.
Het polijsten deed ik met Menzerna 400 op een microfiber pad voor de zwaar beschadigde delen en waar het iets beter was gebruikte ik een gele Monello schuim pad. Op zich ging het wel aardig, op die pitjes na uiteraard. Mijn originele insteek was om alleen het vervuilde en verkrijte toplaagje weg te polijsten maar je gaat vanzelf verder en de meeste krassen zijn nu ook weg. Je kunt met de Menzerna 400 in één ronde beslist een goede finish en glans krijgen als je het spul goed door werkt. Voor de gein heb ik een stukje motorkap nog een rondje met Menzerna 2500 op een Monello oranje schuimpad gegeven en dan zie je toch nog wel wat verbetering. Helaas, geen tijd en teveel moeite.
Het motorkapje links en rechts:
Koplampen ook gedaan:
De ontmoeting met de vrachtwagen had een stevige kras achtergelaten op de zijkant. Kras en fotograaf/poetser in één plaatje:
en de auto had ook nog een deukje opgelopen, niet in z'n ego maar in het bestuurdersportier. Een goede vriend heeft een setje om zonder spuiten uit te deuken en daar kon ik mee spelen. Ik had het nog nooit gedaan dus ik dacht dat ik het wel kon. Nou... dat valt nog pittig tegen! Met de trekhamer kon ik de deuk wel aardig reduceren maar je ziet nog goed dat de deur niet strak is. Ach, alle verbetering was meegenomen met dit blikje. Voor mij was het een interessante kennismaking met deze techniek en ik zie er best mogelijkheden in voor me.
De zondag begon alwéér met ijs op de wagen en ik achtte het gezoem van m'n DAP ook niet prettig voor de uitslapende buren dus ik heb het Renaultje naar m'n werk gereden waar ik in de kas de klus af kon maken. Toen de auto gepolijst was heb ik heb ontvet met IPA en ingewreven met mijn favoriete wax van Soft 99. Hard Black nog-wat heet-ie. Heerlijk spul. En zo kon de opgeknapte Renault poseren voor de lens van de fotograaf:
Ben ik tevreden? Nee, ik had er meer uit kunnen halen. Maar aan een gehavend autootje moet je niet al te veel verspijkeren, dat is hij eerlijk gezegd niet waard. En nog belangrijker: de buurvrouw vierde haar verjaardag dus ik moest opschieten. Je moet de buurvrouw niet laten wachten tenslotte. Tijd was dus ook een beperkende factor. Al met al was het toch een hele leuke ervaring wederom en de reacties vanmorgen op werk waren prettig om te horen.
Op m'n werk heeft iemand een oude en vale Renault Clio om vanuit Rotterdam naar Noordwijkerhout te komen. Hij wil het dingetje verkopen en ik mompelde dat je zo'n autootje nog heel knap kunt opfrissen.
Lang verhaal kort: afgelopen weekend stond de Clio op mijn vaste schoonmaakplekje. De restanten van de vorige vrijdag waren nog aanwezig. Maar ach, een kniesoor die daar op let, met een beetje door gaan en goed aankleden kom je een heel eind.
Auto van het jaar 2006. En volgens mij was dat ook het laatste jaar dat het autootje schoongemaakt was. Wat een bende zeg!
Zo stond-ie er bij:
Inclusief een deukje in de deur en wat stevige krassen op de wielkastrand aan bestuurderszijde, gevolg van een lichte aanraking met een vrachtwagen op de snelweg.
De wielen waren het eerst aan de beurt. Eerst inweken met een reinigingsmiddel dat ik op werk gebruik voor de ergste vettigheid en daarna inborstelen met diverse kwastjes. 303 Iron Terminator deed niet eens heel veel, Dodo Juice Glue and Tar Remover maakte wel wat los en met een microfiber doekje kon ik de velgen wel wat opknappen. Helemaal schoon kreeg ik ze niet eens binnen de beschikbare tijd. En als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat.
Daarna was het tijd om de details langs te lopen. Normaal doe ik dat als de auto in het schuim zit maar ditmaal deed ik dat er toch aan voorafgaand omdat ik dan beter kon zien waar ik mee bezig was. Grote kwastjes, kleine kwastjes:
Vervolgens werd het koetswerk besprenkeld met een 1:7 APC en bedenkt met een schuimlaagje om een volgende laag vuil los te weken.
Na een bak koffie konden de restanten schuim afgespoten worden en werden de zijkanten bespoten met de Iron Terminator. Weer een stapje verder!
Kleien was niet overbodig: Monello klei met Born Slippy glijmiddel.
Ik vind de handwas wel het prettigste onderdeel van het reinigen van een auto. Poorboys Super Slick & Suds.
En dan is de lak zo optimaal mogelijk gereinigd. Ik had gehoopt onder al dat vuil een redelijk toonbare auto aan te treffen maar dat viel knap tegen. De collega werkte voordat hij bij ons begon bij een transportbedrijf in Rotterdam en de Renault heeft waarschijnlijk het meeste vuil van het botlekgebied wel over zich heen gehad wat resulteerde in kleine ingevreten pitjes aan de passagierskant. Ik kon ze met polijsten niet volledig weg krijgen. Misschien dat het met wetsanden wel zal lukken maar dat paste echt niet in het verhaal van dit weekend.
Het polijsten deed ik met Menzerna 400 op een microfiber pad voor de zwaar beschadigde delen en waar het iets beter was gebruikte ik een gele Monello schuim pad. Op zich ging het wel aardig, op die pitjes na uiteraard. Mijn originele insteek was om alleen het vervuilde en verkrijte toplaagje weg te polijsten maar je gaat vanzelf verder en de meeste krassen zijn nu ook weg. Je kunt met de Menzerna 400 in één ronde beslist een goede finish en glans krijgen als je het spul goed door werkt. Voor de gein heb ik een stukje motorkap nog een rondje met Menzerna 2500 op een Monello oranje schuimpad gegeven en dan zie je toch nog wel wat verbetering. Helaas, geen tijd en teveel moeite.
Het motorkapje links en rechts:
Koplampen ook gedaan:
De ontmoeting met de vrachtwagen had een stevige kras achtergelaten op de zijkant. Kras en fotograaf/poetser in één plaatje:
en de auto had ook nog een deukje opgelopen, niet in z'n ego maar in het bestuurdersportier. Een goede vriend heeft een setje om zonder spuiten uit te deuken en daar kon ik mee spelen. Ik had het nog nooit gedaan dus ik dacht dat ik het wel kon. Nou... dat valt nog pittig tegen! Met de trekhamer kon ik de deuk wel aardig reduceren maar je ziet nog goed dat de deur niet strak is. Ach, alle verbetering was meegenomen met dit blikje. Voor mij was het een interessante kennismaking met deze techniek en ik zie er best mogelijkheden in voor me.
De zondag begon alwéér met ijs op de wagen en ik achtte het gezoem van m'n DAP ook niet prettig voor de uitslapende buren dus ik heb het Renaultje naar m'n werk gereden waar ik in de kas de klus af kon maken. Toen de auto gepolijst was heb ik heb ontvet met IPA en ingewreven met mijn favoriete wax van Soft 99. Hard Black nog-wat heet-ie. Heerlijk spul. En zo kon de opgeknapte Renault poseren voor de lens van de fotograaf:
Ben ik tevreden? Nee, ik had er meer uit kunnen halen. Maar aan een gehavend autootje moet je niet al te veel verspijkeren, dat is hij eerlijk gezegd niet waard. En nog belangrijker: de buurvrouw vierde haar verjaardag dus ik moest opschieten. Je moet de buurvrouw niet laten wachten tenslotte. Tijd was dus ook een beperkende factor. Al met al was het toch een hele leuke ervaring wederom en de reacties vanmorgen op werk waren prettig om te horen.
