--- The 1st day after… ---
Muziekje voor d’r bij:
Na ruim 5 weken vakantie te hebben gevierd, en nog nagenietend van de reis New York – Panama – Costa Rica – Nicaragua – El Salvador – Honduras – Guatemala – New York, kwam vandaag dan toch echt de dag dat er weer wat gedaan moest worden.
Nou is zo’n eerste dag na je vakantie nooit echt “joepiedepoepie”, laat staan als het heeft gesneeuwd, gevroren, geijzeld, en je op zomerbandjes de weg op gaat.
Glibberend en glijdend de rit overleeft en bij de showroom aangekomen, godzijdank zonder ongelukken, maar fijn was anders. Eenmaal de spullen uitgeladen en een verse bak koffie rijker tot de conclusie gekomen dat het er gelukkig allemaal nog net zo bij stond als een week of 6 geleden, ware het niet dat er 9 nieuwe auto’s stonden te wachten op iets wat cleanen, (full)detailen of polijsten heet. Een groepje Porsches stond dof en smotsig langs de kant, glurend naar een lakzwarte 355 Spider en een rode 328GTS. In de werkplaats stond een Jag E-type (exact zo’n een als die zwarte die we gedaan hadden met die !@#$%-spaakwielen, maar dan in het geel) en een kever 1300.
Na ienemienemutte gespeeld te hebben, uitgekomen op de 355. En hij was er flink aan toe….
Bevoorrecht of niet, een Ferrari hoort naar mijn bescheiden mening rood of geel te zijn.
Alles wat een steigerend paard op zich krijgt geplakt en die kleuren verder niet heeft vind ik niet mooi. Da’s natuurlijk een schop tegen de schenen van iedere eigenaar in een andere kleur Ferrari dan rood of geel, maar over smaak valt nou eenmaal te twisten
Zo lang het echt mooi zwart is, vind ik zwart een hele mooie kleur voor een auto. Het veulentje wat hier geparkeerd staat voldoet dan ook aan alles behalve mooi zwart. Zo zat de lak onder de wazige krasjes die enige vorm van glans totaal maskeert, werd de auto daardoor eerder antraciet dan lakzwart, en neem daar 13 dozijn swirls en rare vegen bij en de tranen springen je bijna in de broek
Een rondje ellende, te beginnen bij de achterklep:
De achterschermen kwamen ook niks te kort:
En ook de voorschermen werden niet vergeten:
De rechterdeur was ook flink gehavend
En de motorkap maakte prima deel uit van dit geheel
Werk aan de winkel dus. Eerst maar is kijken of er nog ergens verrassingen zijn te vinden in de vorm van hele dikke/dunne lak. Gelukkig geen opmerkelijke zaken aan het licht kunnen brengen. De motorkap en de voorschermen waren al is op visite geweest bij de verfboer, de rest van de auto varieerde ergens tussen de 170 en 200 micron.
Besloten om het linker achterscherm maar als testspot annex 50/50-spot in te richten. Een stuk tape van een paar centimeter voldoet in dit geval. De ervaring met Ferrarilak is gelukkig inmiddels gegroeid, doorgaans heb je te maken met een wat zachtere lak dan gemiddeld. Hiermee wordt gelijk duidelijk waarom er zo enorm veel swirls, vegen en strepen op de auto zitten. Het minste prutje of harde stukje smots in een (poets)doek kan al voor defecten zorgen. Het gebruik van goede en schone microfiber doeken wordt hiermee alleen maar duidelijker! :ja
Goed, dan het polishen. De DAP volstaat in dit geval prima, heeft voldoende power op deze softe verf, zodat de roterende Flex lekker in z’n mandje kan blijven liggen. Een witte pad erop geplakt en met wat Menzerna Intensiv Polish de eerste run gemaakt, snelheid ergens tussen 4 en 5. Afgenomen met een MF-doek en jawel, dit was een absolute killer voor alles wat niet thuis hoort in een strak ogende lak.
De daarop volgende bewerking was Nanopolish op een zwarte pad. De snelheid nu op 3, en op het dooie gemakkie het testspotje rond gewerkt. Wederom afgenomen met een verse MF-doek, en vervolgens het stukje tape eraf gepulkt.
Dan ziet het er onder en links van de tape zo nog uit:
En aan de rechterkant is een glad en geschoren huidje te vinden:
Van een afstandje is zowaar de originele kleur zwart weer te herkennen t.o.v. de kleur zoals ie was:
En met de Fenix TK11 strak in het midden geplant, is ook hier een duidelijke 50/50 te zien.
Een 1-2-tje voor de Menzerna’s dus
In alle rust vervolgens kloksgewijs verder gewerkt. De defecten op het linker portier lieten zich met 2 hits Intensiv goed verwijderen:
De zijschermen en de motorkap werden ook mooi gecorrigeerd, en zo langzaam begon ik de zwarte kleur op dit raspaardje zelfs te waarderen.
Na de auto rond te zijn gegaan met de 6,5” schijven, overgeschakeld op de 4” pads. Erg handig voor randjes, bumpers, sleuven in de deur, en de achterklep (of moet je het in zo’n geval nou een motorklep noemen? :weetniet)
De achter/motorklep was eveneens dramatisch, maar het 4” schijfje zoemde er vrolijk op los. Kon het niet laten om stiekum een stukje tape door het midden te leggen:
Toen het polijstwerk gedaan was kon het (rood lederen) interieur ook wel een opfrisbeurt gebruiken. Binnenin was het nogal stoffig, en al leek het leer er op het eerste oog goed uit te zien, achteraf bleek er toch nog flink wat vuil vanaf te komen.
De Leather Care Cleaner en de Conditioner van huize Wolfgang zijn te vergelijken met een vers bakkie pleur. Zonder Douwe geen Egberts, en zonder Kanis geen Gunnink.
Het kan wel, maar samen zijn ze hoogstwaarschijnlijk beter
De cleaner aangebracht d.m.v. een applicator pad en/of een kwast voor in de randjes en kiertjes. Mild schuimend betekent in dit geval, ik word schoon, dus je weet dat je dan goed zit.
Afnemen met een schone MF-doek volstaat, en ondanks de oranje kleur van deze doek is goed te zien hoeveel vuil er uit dit leer komt zetten.
Vervolgens alles opengezet wat open kon, om randen en naden van scharnierende delen schoon te maken danwel (polijst)stof vrij te maken. Glaswerk werd binnen/buiten streeploos gereinigd met de Glass Cleaner Concentrate van Meguiar’s, matten en vloerkleed werd uitgezogen.
De missende schakel in dit verhaal tussen pracht en praal is natuurlijk de Deep Gloss paint Sealant van Wolfgang. Aangezien de 355 een binnenblijver is hoeft er hier geen wax overheen voor enige duurzaamheid en/of bescherming. Mooi, want als we de laatste facts vanuit de States mogen toepassen komt de DGPS pas echt goed tot z’n recht na een ruime 24 uur uitharden.
Zo gezegd, zo gedaan
Vraag me niet waarom, maar ik laat de DGPS altijd even ‘drogen’. Met het hele polymeer verhaal in het achterhoofd het gevoel dat er iets in moet trekken of moet drogen. Ooit is de ‘fout’ gemaakt om de DGPS direct af te wipen, en dat gaf voor m’n eigen gevoel een minder glad/glanzend resultaat dan wanneer ik ‘m ff laat liggen. Na het aanbrengen gelijk afnemen vind ik dan ook alleen van toepassing bij de Fuzion
Dus tijdens het ‘drogen’ van de DGPS de wielen aangepakt, velgen ingesaust met Collinite’s Insulator wax, de banden kregen een conditionering met Wolfgang’s Black Diamond.
