Stapje voor stapje kom ik dichter bij het doel dat ik voor ogen had: een auto die er goed uitziet ondanks z'n 13 jaar. Het is wonderlijk hoeveel kleine fouten, vervuiling, kleine beschadigingen etc etc je opmerkt eens je goed kijkt. Op zich lijkt elk onderdeel een detail ("dat ziet niemand toch ooit man!"), maar langzaam zie je dat de kleine correcties het geheel toch plots een heel ander aanzien geven.
Ik ben er nog niet, maar ik merkte vandaag dat er toch echt wel vooruitgang in zat. Ben nu met het interieur bezig, en ja, er zijn nog wat dingen niet helemaal goed, maar ik wou dat ik een "voor" foto had. Stoelen zijn nog een beetje vochtig van de stoomreiniger, dus vandaar dat ze er niet strak uitzien, maar het velours of wat het ook is voelt nu weer stukken beter aan.
Toch merk ik ook dat je te ver kunt gaan: de deur-trim van de passagier was heel erg beschadigd door het vervoeren van lange stukken bouwmateriaal (die je dan overdwars in de auto wringt), en ik had er een uur of 8 ingestopt om de krassen weg te schuren, te vullen, en het geheel opnieuw in de SEM Color Coat te zetten. De meeste schade zat vooraan aan de deurklink. Uiteindelijk dacht ik dat het er helemaal ruk uitzag, en heb ik een tweedehands exemplaar besteld voor minder geld dan het materiaal dat ik gekocht had om de reparaties te doen.
Maar nu vandaag, nu ik er zo naar kijk, ziet het er dus eigenlijk best OK uit. Je kunt met je OCD dus ook te ver gaan, zo blijkt. Nou ja, er is wat kleurverschil toch, en er waren wat clips gebroken, dus helemaal overbodig is het niet. Maar als ik vandaag had moeten beslissen had ik het onderdeel niet gekocht.
Stand van zaken (let niet op het gereedschap op de grond...). Ik zie dat ik het stuur nog iets beter moet bijwerken, en er een kras zit op het carbon in de deurlijst - dat is wel het voordeel van foto's.
Ik ben er nog niet, maar ik merkte vandaag dat er toch echt wel vooruitgang in zat. Ben nu met het interieur bezig, en ja, er zijn nog wat dingen niet helemaal goed, maar ik wou dat ik een "voor" foto had. Stoelen zijn nog een beetje vochtig van de stoomreiniger, dus vandaar dat ze er niet strak uitzien, maar het velours of wat het ook is voelt nu weer stukken beter aan.
Toch merk ik ook dat je te ver kunt gaan: de deur-trim van de passagier was heel erg beschadigd door het vervoeren van lange stukken bouwmateriaal (die je dan overdwars in de auto wringt), en ik had er een uur of 8 ingestopt om de krassen weg te schuren, te vullen, en het geheel opnieuw in de SEM Color Coat te zetten. De meeste schade zat vooraan aan de deurklink. Uiteindelijk dacht ik dat het er helemaal ruk uitzag, en heb ik een tweedehands exemplaar besteld voor minder geld dan het materiaal dat ik gekocht had om de reparaties te doen.
Maar nu vandaag, nu ik er zo naar kijk, ziet het er dus eigenlijk best OK uit. Je kunt met je OCD dus ook te ver gaan, zo blijkt. Nou ja, er is wat kleurverschil toch, en er waren wat clips gebroken, dus helemaal overbodig is het niet. Maar als ik vandaag had moeten beslissen had ik het onderdeel niet gekocht.
Stand van zaken (let niet op het gereedschap op de grond...). Ik zie dat ik het stuur nog iets beter moet bijwerken, en er een kras zit op het carbon in de deurlijst - dat is wel het voordeel van foto's.