Na een voorstel rondje met hele leuke reacties start ik hier dan het poets en later meer detail verhaal met de Volvo 340 CVT.
Dat verhaal begon in april 2008 met het zoeken naar een auto met een heel klein budget, wat ik in het voorstel topic niet had benoemd is dat ik al eerder een 340 met CVT had gehad in 2007 voor een paar maanden met dezelfde reden; tussen twee buitendienst banen in zittende waarvoor ik een auto van het bedrijf onder den bips kreeg.
Naast dat mijn vader twee keer een V300 heeft gehad was ik door de grijze 340 ook in contact gekomen met de Volvo 300 club, destijds echt een warm bad met een mix van studenten, werkenden en wat oudere mensen, uit alle hoeken van de samenleving en ieder met een eigen insteek in de hobby.
Toen ik in 2008 dus op zoek ging naar een eigen auto wist ik, ik wil weer een 340, met als secundaire wens zo min mogelijk roest, de rest daar kom ik wel uit.
Die vond ik na al wat exemplaren te hebben bekeken in een andere hoek van Gelderland nabij Geldermalsen bij een gezin waarvan de vrouw des huizes de auto in bezit had voor een boodschap en om zoonlief te brengen waar nodig.
De Volvo wouden ze graag inruilen tegen een wat meer moderne auto met bijkomende gemakken, die keuze was op zeker vlak nog niet zo makkelijk aangezien de auto uit de familiesfeer kwam, hij was initieel verkocht niet al te ver weg in Tiel aan een dame die de auto naar verluidt circa vijftien jaar heeft gehad en hem in een garage parkeerde na gebruik.
Zodoende was de auto behoorlijk goed geconserveerd, bij aanschaf door mij stonden er krap aan 43.000 km op de teller, en dat dus in 20 jaar.
Hieronder een tweetal afbeeldingen van de Volvo zoals ik hem aantrof bij het eerste bezoek aan de toenmalige eigenaar:
De auto kon duidelijk wel wat liefde gebruiken, qua roest echter zeer netjes en ook technisch op één ding na volledig functionerend, de technische uitdaging was na uitleg hierover een wel bekend probleem bij de modellen met een CVT en vermoedde dat ik dat prima kon oplossen.
na nog een kop koffie en een prettig gesprek werd de koop gesloten en was ik de (nog immer) zeer blijde eigenaar van een Volvo 340, samen met de vrouw des huizes meteen de eerste rit aanvaard richting een winkel met overschrijf faciliteiten alwaar de vriendelijke dame aan de balie zei: "zozo toe maar, een Volvo", wist zij veel dat het de baby onder de Volvo's was, nog niet eens in Zweden geboren ook en met de jarrentellen aandrijving van een Dafje (zei het met flink wat aanpassingen door Volvo)
Toen was toch het moment aangebroken de terugreis naar destijds nog het pittoreske stadje Deventer te aanvaarden, dat verliep zonder problemen en met een grote lach op mijn gezicht, het gevoel van vroeger in de 360 en 340 van vader waren weer terug, al is dit er dan één met een CVT automaat en zonder 112 woest trappelende pony's.
Tot zover en hier, wordt vervolgd!
Dat verhaal begon in april 2008 met het zoeken naar een auto met een heel klein budget, wat ik in het voorstel topic niet had benoemd is dat ik al eerder een 340 met CVT had gehad in 2007 voor een paar maanden met dezelfde reden; tussen twee buitendienst banen in zittende waarvoor ik een auto van het bedrijf onder den bips kreeg.
Naast dat mijn vader twee keer een V300 heeft gehad was ik door de grijze 340 ook in contact gekomen met de Volvo 300 club, destijds echt een warm bad met een mix van studenten, werkenden en wat oudere mensen, uit alle hoeken van de samenleving en ieder met een eigen insteek in de hobby.
Toen ik in 2008 dus op zoek ging naar een eigen auto wist ik, ik wil weer een 340, met als secundaire wens zo min mogelijk roest, de rest daar kom ik wel uit.
Die vond ik na al wat exemplaren te hebben bekeken in een andere hoek van Gelderland nabij Geldermalsen bij een gezin waarvan de vrouw des huizes de auto in bezit had voor een boodschap en om zoonlief te brengen waar nodig.
De Volvo wouden ze graag inruilen tegen een wat meer moderne auto met bijkomende gemakken, die keuze was op zeker vlak nog niet zo makkelijk aangezien de auto uit de familiesfeer kwam, hij was initieel verkocht niet al te ver weg in Tiel aan een dame die de auto naar verluidt circa vijftien jaar heeft gehad en hem in een garage parkeerde na gebruik.
Zodoende was de auto behoorlijk goed geconserveerd, bij aanschaf door mij stonden er krap aan 43.000 km op de teller, en dat dus in 20 jaar.
Hieronder een tweetal afbeeldingen van de Volvo zoals ik hem aantrof bij het eerste bezoek aan de toenmalige eigenaar:
De auto kon duidelijk wel wat liefde gebruiken, qua roest echter zeer netjes en ook technisch op één ding na volledig functionerend, de technische uitdaging was na uitleg hierover een wel bekend probleem bij de modellen met een CVT en vermoedde dat ik dat prima kon oplossen.
na nog een kop koffie en een prettig gesprek werd de koop gesloten en was ik de (nog immer) zeer blijde eigenaar van een Volvo 340, samen met de vrouw des huizes meteen de eerste rit aanvaard richting een winkel met overschrijf faciliteiten alwaar de vriendelijke dame aan de balie zei: "zozo toe maar, een Volvo", wist zij veel dat het de baby onder de Volvo's was, nog niet eens in Zweden geboren ook en met de jarrentellen aandrijving van een Dafje (zei het met flink wat aanpassingen door Volvo)
Toen was toch het moment aangebroken de terugreis naar destijds nog het pittoreske stadje Deventer te aanvaarden, dat verliep zonder problemen en met een grote lach op mijn gezicht, het gevoel van vroeger in de 360 en 340 van vader waren weer terug, al is dit er dan één met een CVT automaat en zonder 112 woest trappelende pony's.
Tot zover en hier, wordt vervolgd!
